II. Abdülhamid
II. Abdülhamid, Osmanlı İmparatorluğu'nun 34. padişahı ve İslam halifesidir. 21 Eylül 1842'de doğmuş ve 10 Şubat 1918'de vefat etmiştir. Saltanatı, 1876'dan 1909'a kadar sürmüştür.
Önemli Olaylar ve Politikalar:
- Tahta Çıkışı: V. Murad'ın akli dengesizliği nedeniyle tahttan indirilmesi üzerine, 1876'da tahta geçmiştir.
- Kanun-i Esasi: Tahta geçtikten kısa bir süre sonra, Mithat Paşa ve diğer aydınların etkisiyle Kanun-i Esasi'yi ilan ederek Meşrutiyet dönemini başlatmıştır.
- 93 Harbi: 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı (93 Harbi) yenilgisi ve ardından gelen toprak kayıpları, II. Abdülhamid'in siyasi tutumunu değiştirmiş ve Meşrutiyet'i askıya almasına neden olmuştur.
- İstibdat Dönemi: 1878'den itibaren yaklaşık 30 yıl süren, siyasi baskı ve sansürün yoğun olduğu İstibdat Dönemi başlamıştır. Bu dönemde, muhalif hareketler ve Jön Türkler'in faaliyetleri artmıştır.
- Eğitim ve Altyapı Yatırımları: İstibdat döneminde, eğitim ve altyapı alanında önemli yatırımlar yapılmıştır. Birçok okul, hastane ve demiryolu hattı inşa edilmiştir. Özellikle Demiryolları alanındaki gelişmeler dikkat çekicidir.
- Dış Politika: Denge politikası izleyerek büyük güçler arasındaki rekabetten faydalanmaya çalışmıştır. Almanya ile yakın ilişkiler kurarak, askeri ve ekonomik iş birliğini geliştirmiştir.
- 31 Mart Vakası: 1909'da meydana gelen 31 Mart Vakası'nın ardından tahttan indirilmiş ve yerine kardeşi V. Mehmed Reşad geçirilmiştir.
- Sürgün ve Ölüm: Tahttan indirildikten sonra Selanik'e sürgüne gönderilmiş, Balkan Savaşları sırasında İstanbul'a getirilerek Beylerbeyi Sarayı'nda gözetim altında tutulmuş ve 1918'de burada vefat etmiştir.